vrijdag, november 07, 2014

Gekapt




De kastanjebomen op het Groothoofd zijn gekapt, schrijft de krant. Ze zouden ziek zijn en ten dode opgeschreven. Ik moet dat maar aannemen, ik weet te weinig van boomziekten af om het te controleren. Een Groothoofd zonder kastanjes, ik kan het mij niet voorstellen. Kastanjes kunnen wel duizend jaar oud worden. Hoe oud deze gemiddeld waren, weet ik niet, maar zes van de zeven moeten er voor mijn geboorte al hebben gestaan. Misschien stonden zij er ook al toen Jongkind zijn schilderij Groothoofd bij maanlicht maakte.

Een boomloos Groothoofd is onbestaanbaar. Daarom gaat de gemeente nieuwe bomen planten. Iepen. Ook respectabele bomen, maar ze worden maar driehonderd jaar. Ze zijn gevoelig voor de iepziekte. Die is buitengewoon besmettelijk en dodelijk. Je moet een iep twee keer per jaar op de ziekte controleren. Gaat de gemeente dat doen? Als het goed is wel, maar ik hoor het woord bezuinigen en kosten alweer zoemen. Ik ben er niet gerust op.

Op zwoele, sfeervol verlichte zomeravonden waan je je op het Groothoofd in klein Parijs. Op sombere winterzondagmiddagen, met geen pest te doen in de stad, bewaakten de kastanjes de Groothoofdspoort tegen de barbaren waarop steeds weer wordt gewacht. In het voorjaar pronkten zij met hun kaarsen. Nooit meer bloeiende kastanjes op het Groothoofd, daar moet je toch niet aan denken?

©Kees Klok


Foto: www.dordrechtsmuseum.nl


Geen opmerkingen: