De
donkere dagen voor kerst zijn weer aangebroken. We kunnen de
onverkwikkelijke discussie over de kleur van Piet, in beide kampen,
voor of tegen, gedomineerd door griezelige fanaten, weer een poosje
achter ons laten. Voor we ons gaan storten op die andere 'traditie',
de mythe van dat onbevlekt ontvangen ventje in het bakske vol met
stro, symbool voor vrede op aarde en in de mensen een welbehagen,
draagt Disaster Donald nog even een steentje bij aan de wereldvrede
door, tegen het advies van bijna de hele wereld in, Jeruzalem te
erkennen als de hoofdstad van Israel. Dat maakt voor pelgrims een
bezoek aan de Geboortekerk extra spannend en DD houdt wel van een
beetje reuring.
Op
de radio is het kerstgedrein begonnen. Iemand beweert in een
actualiteitenprogramma dat er duizenden beestjes in een kerstboom
zitten en dat die allemaal je huis binnendringen. Daarom moet je die
boom eerst een nachtje in een verwarmde schuur neerzetten. Ik denk
aan de liedregel 'allemaal beestjes, allemaal beestje om mij heen,'
maar die had, naar ik meen, minder met hars uit een spar dan met iets
dat bijna net zo klinkt te maken. Ik ben dol op die donkere dagen
voor kerst, op het miezerige, kledderige regenenofnattesneeuwweer,
dat zo goed bij de menselijke geest past.
De
menselijke geest van de MeToo-heksenjacht, die er inmiddels toe heeft
geleid dat een of andere achterlijke muts een petitie is begonnen om
een schilderij van een jong meisje uit het Metropolitan Museum of Art
te verwijderen. Zou iets met seksueel geweld te maken hebben. Als ik
zoiets lees heb ik even de neiging om heel hard te roepen dat er eens
een ruige zeeman over het wijf heen zou moeten, wat ik natuurlijk
niet doe. Voor je het weet sta je op de proscriptielijst en bonkt een
roedel stekelhaarfeministen op de deur.
Ondertussen
haalt Facebook een link van mij weg omdat die naar een prent uit de
zeventiende eeuw verwijst, waarin de vrouw van Potifar Jozef probeert
te verleiden, door het tonen van een tiet. Facebook, daar zou de hele
koninklijke marine maar eens overheen moeten. Alleen, dat schrijf ik
niet op, dat soort uitspraken lijkt me toch meer iets voor Disaster
Donald en zijn aanhang. Ik ga liever op zoek naar het klachtenloket
waar ik kan protesteren tegen het weer, tegen die ellendige en
lamlendige donkere dagen. Ik geloof dat Gerard Reve daarover iets
verstandigs heeft gezegd.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten